Herinneringen van een Strender
Annelies Schoo
Oosterend Present 1983
Vriendschap voor het leven
Wij, mijn familie en ik, woonden aan de andere kant van het eiland. Oosterend Present? Nooit van gehoord, niks van gezien. We kwamen niet verder dan het erf. In 1982 ben ik in Oosterend komen wonen, in de Verlorenkost en OP 1983 was mijn eerste Oosterend Present.
Ik wist van niks. Had me wel opgegeven voor het historisch spel, maar zou verder tijdens het feest blijven doorwerken bij Koot in de supermarkt. Het was voor hen moeilijk om personeel te krijgen voor die dagen en mij zei het hele feest toch niks. Tot ik bij het straatgebeuren koffie ging drinken met de straatbewoners. Toen pas leerde ik eigenlijk voor het eerst mijn buren, Mieke en Hans Legierse, kennen. En Margo Wieringa. Zij is sindsdien mijn beste vriendin.
Het feest stond dat jaar in het teken van de muziek en ’s avonds oefenden we op de stoep allerlei ouwe liedjes, zoals In een blauw geruite kiel, Op de grote stille heide en In het groene dal, het stille dal. Allemaal liedjes die ik toen voor het eerst hoorde en ik ken ze nog. Die saamhorigheid was zo geweldig!
Nog jaren na het feest bleven de bewoners van de huizen nummer vier tot tien, bij elkaar komen en ik dacht: ik ga nooit meer van Strend. Helaas liep mijn relatie kapot en ben ik toch kort naar Den Burg verhuisd geraakt, maar met een jaar was ik weer terug.
En ik blijf erbij: ik ga nooit meer weg uit Oosterend. En ik ben niet de enige hoor. In 1988 kwamen Gert en Joanna Beens hier op het pleintje wonen. Ik weet nog dat we toen met O.P. een polonaise dansten in de tent en Gert, zo’n stijve uit het oosten van het land, zei: “DAAR doe ik niet aan mee hoor.” Ik zei direct: “Geen gezeur, we wonen hier in Oosterend en je moet!”
Kort na Oosterend Present kwamen we elkaar weer tegen en we zeiden tegen elkaar: “Wat was het gezellig he?” En Gert: “Dit is echt een geweldig dorp. Ik ga hier nooit meer weg!”
sprookjes.